Stieg Larsson'un halefi Karin Smirnoff: "Eğer her insan kendine yeteri kadarına sahip olduğunu söyleyebilseydi, dünya çok farklı görünürdü."

İklim değişikliğinin yeni iş fırsatları yarattığı İsveç Arktika'sındaki madencilik faaliyetleri. Savaşçı çevre grupları. Yeşile açılan toplumlar paraya hücum ediyor. Ve iş adamları her zaman yeşil aklamaya hazırdır. Elbette aşırı sağın yükselişi de var. Sadomazoşizm. Ardışık cesetler. Ve bir sürü entrika. Karin Smirnoff (Umea, 1964), The Fangs of the Lynx (Destino/Columna) filminde, Stieg Larsson'un Millennium serisinde yarattığı Lisbeth Salander karakterini ikinci kez canlandırıyor.

Ve mevcut durum hakkında endişelerini dile getiriyor: "Nereye gittiğimizi ve ne olacağını anlamanın önemli olmaya başladığı bir zamanda yaşıyoruz. Kanıtlar her yerdeyken çoğunluk iklim değişikliğini inkar ederse ne olacak, ancak politikacılar ve diğerleri bunun var olmadığını söylemeye devam ediyor mu? Sanki dünya aynı hedefe doğru veya herkesin iyiliği için değil, sadece kendi iyiliği için çalışıyormuş gibi."

Romanda, "İnsanlar kibir uğruna yağmalıyor," diye yazıyor ve Madrid'deki İsveç büyükelçiliğinde yapılan bir toplantıda Smirnoff, "her insan kendine yeterince sahip olduğunu söyleyebilseydi, dünya çok farklı görünürdü. Ancak çoğu bunu yapamaz. Kişisel düzeyde çok zor: Yeterince sahip miyim? Açgözlü müyüm? Ve bunu daha geniş bir düzeyde ele alırsanız, daha da zor. Her yerde daha fazlasını isteyen Trumpçılar var. Asla tatmin olmuyorlar. Ancak bu sonsuza dek devam etti, yalnızca şimdi bunun sürekli farkındayız. Trump'ın olduğu kişi türü her zaman vardı. Her zaman diktatörler oldu. Yeni değil, ancak sosyal medya ve basın aracılığıyla farklı bir şekilde bir hareket haline geldi."

"Eğer her insan kendine "yeter artık" diyebilseydi, dünya çok farklı görünürdü."

Bazı popülist politikacıları “zeki” olarak görüyor çünkü “farklı bir dil kullanıyorlar, insanların anlayabileceği şekilde konuşuyorlar. Kendi gündemleri var ve bunu başka şeylerin arkasına saklıyorlar. ABD'deki tüm araba fabrikalarını yeniden başlatacaklarını söylüyorlar. Birçok kişi bunun harika olduğunu söyleyecektir. Daha ciddi bir duruşla, belki de o politikacı hiçbir şeyi olmayanlara yardım etmemiz gerektiğini ve belki biraz daha yüksek vergilere ihtiyacımız olduğunu söylerdi. Ancak insanlar bunları duymak istemiyor. Her şeyin yolunda olduğunu ve harika olacağını duymak istiyorlar. Ve aynı şey İsveç'te aşırı sağcı İsveç Demokratları ile de oluyor. Daha düşük benzin veya elektrik fiyatlarından bahsediyorlar. Her şey para etrafında dönüyor. Ve insanlar şunu düşünüyor: harika. Ve bu gündemin arkasında daha da korkutucu bir şey olduğunu düşünmeden oy veriyorlar: Tüm göçmenleri sınır dışı edin. Beyaz ırk için çalışın. Feministlerden, eşcinsellerden, geleneksel bir karısı olan beyaz bir adam olmayan her şeyden nefret ediyorum.”

"İsveç'te," diye hatırlıyor, "kampanya yapan çılgın bir grup insandan yerleşik politikacılara geçmeye karar verdiler. Bomber ceketler giymek ve kafalarını kazıtmak yerine kravat ve takım elbise giydiler. Şimdi oyların %20'sine sahipler. Stieg Larsson'un kitapları bununla ilgiliydi. Ve bunun sona ermesi için insanların gözlerini açmaları ve bunun yarattığı etkiyi görmeleri gerekiyor. Ve politikacıların daha cesur olmaları ve çoğunluğa fayda sağlayacak politikalar oluşturmanın yollarını düşünmeleri gerekiyor," diye vurguluyor. Ve İskandinav noir'ında "her zaman anti-kapitalist bir tada sahip bir gelenek olmuştur" sonucuna varıyor. "Gazeteciye, güce sahipsiniz ve bununla bir şekilde mücadele etmek istiyorsunuz. Ve bu yüzden Salander gibi kahramanlar var." Ama şu an dünya ile aynı doğrultuda gitmiyor gibi görünüyor. "Daha fazla Salander'a ihtiyacımız olduğunu biliyorum" diye gülümsüyor Smirnoff.